In 1939 viel Duitsland Polen binnen, hierdoor verklaarde Engeland de oorlog aan Duitsland. Al snel besloot Churchill om te rantsoeneren op benzine, om onafhankelijk te worden van Duitsland. In 1940 werden er nog meer maatregelen genomen om het voedsel te kort tegen te gaan. De Engelse overheid introduceerde voedselbonnen en een jaar later, in 1941, ook kledingbonnen. De stoffen die in Engeland werden geproduceerd gingen direct naar de krijgsmachten, waardoor ook een stoffen tekort ontstond.
Voor voedsel en kleding moest je bonnen inleveren en daarnaast ook betalen voor het product. Elk gezin kreeg 66 bonnen per jaar, dit betekende dat elk gezinslid 1 nieuwe outfit per jaar kon kopen. Ook al kregen gezinnen met opgroeiende kinderen, 10 extra bonnen per kind. Daarnaast werden ouders wel geadviseerd om een grotere maat te kopen, zodat de kinderen de kleding langer kon dragen.
We Shall Fight on the Beaches - Speech van Churchill